Vandaag stond de zeer lastige uitwedstrijd tegen de nummer 3 van de competitie. Zoals we noemen een 9 punten wedstrijd, want bij winst zouden we aan kop blijven met nog twee wedstrijden te gaan. We spelen dan ook nog tegen de nummer 2 TOS-actief, die we de laatste wedstrijd nog krijgen met evenveel verliespunten.
Maar eerst de uitwedstrijd tegen Velsen, alwaar we de afgelopen twee seizoenen niet wisten te winnen. We waren dus gewaarschuwd. Goede (trainings)week gehad, waaronder de 9-0 overwinning afgelopen maandag. De blessure boeg loopt leeg en met een zeer ruime en fitte selectie konden we naar Velsen afreizen.
Drie extra wissels uit de 17-1, met Jim Zondag, Bart Kranenburg en Kimi van Rees als extra keeper. Niets aan het toeval overlaten en vandaar een overvolle kleedkamer deze middag. Aanvang 14.30 uur op het kunstgras veld 2, wat er ondanks de vele regenbuien nog prima bij lag. Gewijzigde opstelling achterin met Kevin de Zwart als extra slot op de welbekende deur, hetzelfde middenveld en voorhoede als afgelopen maandagavond. Wel een zeer sterk bezette bank met Bart, Jim, Sebastiaan, Jochem en Kimi.
De basis elf kan aan de bak vandaag. Ik moet zeggen we hielden ons aan de afspraak en begonnen voor de verandering deze middag zeer sterk aan de wedstrijd. Dit resulteerde al vrij snel tot 3 goede kansen in de eerste 10 minuten. Helaas waren we met de eindpass en voor het doel niet scherp genoeg om meteen de “trekker” over te halen. Toch was daar, na een slechte corner, Sami die uit de rebound met een vlijmscherpe voorzet de bal precies op het hoofd van Kevin gaf. Onze aanvoerder Kevin wist daar wel raad mee en kopte de bal goed naar de grond. Mede dankzij het natte veld belande de bal in het netje. Prima en zeer lekker moment op de 0-1 voor Dios. De minuten daarna waren zeer rommelig van onze kant en slordige passing brachten het nodige gevaar voor ons doel. Een wissel was nodig, Sebastiaan Snijders erin, voor Christiaan Bel, die het zeer lastig had tegen de rappe rechtsbuiten. Toch werd het in de 24e minuut 0-2 voor Dios door een goede individuele actie van Luca van Berkel. Een bevrijdende treffer, zeker omdat Rick en Victor daarvoor al eerder goede kansen hadden gemist. Het werd zelfs nog 0-3 na goed druk zetten van Luca, bracht de bal bij Victor Carrera en met de punt van de schoen onder de keeper door schoot. Wat een weelde 0-3 bij rust tegen een op dat moment verder machteloos Velsen.
We speelde echt niet bijzonder goed en dus waren we ook de 2e helft gewaarschuwd. Nog net geen donderspeech van mij nu in de rust, want net als Rob van Groenigen, was ik er ondanks de voorsprong nog alleszins gerust op. Nog een wissel. Bart uit de 17-1 erin en hard werkende maar de moegestreden Kishan Sewkaransing eruit. Wind, die fors aantrok, tegen. En weet niet of dat er iets mee te maken had, maar binnen 4 minuten was het 1-3. Velsen geloofde er weer helemaal in en wij waren compleet de kluts kwijt. En waarom? Paniek voetbal in deze fase. Weer druk maken om alles behalve ons eigen spel.
En zo kon het zijn dat binnen no-time het 2-3 stond. Nu waren de rapen gaar. Het zal toch niet. De wedstrijd stond volledig op zijn kop. Het spel werd harder, gemener en grimmiger. Dit hadden we aan ons zelf te wijten.
Scheidsrechter had zijn handen vol aan de best wel forse tackles op de benen van onze rappe aanvallers. Met name Sami Afkerin moest een aantal keren springen om aan een blessure te ontsnappen. Nog een wissel aan onze kant. De rappe Jochem Sterrenburg erin, voor Luca. Sami naar links, Jochem op rechts. Het spel golfde op en neer en het was wachten op een doelpunt van 1 van beide partijen. Een 1 op 1 situatie voor de spits van Velsen alleen op Kallai. Maar met een katachtige en gedurfde duik werd de bal door Kallai van der Hek gered. Dit was de redding van de middag en heel belangrijk zo zou later blijken. We kregen de bevrijdende goals er aan de andere kant ook maar niet in. Met name Jochem en Kevin waren zeer dicht bij de beslissende goals. Nog een paar minuten te spelen. Uit de zoveelste corner, dit maal van Brent Ekkel, was het Rick die met gevaar voor eigen leven de punt van zijn schoen er tegen aan kreeg. De bal zeilde over de keeper en daar was eindelijk de overwinning 2-4 voor DIOS.
Rick kon alleen niet meer verder spelen en dus kon Jim ook nog wat minuten maken. Na wat blessure tijd floot de prima scheidsrechter af en dolle vreugde bij onze spelers en meegereisde ouders, die ook vandaag de kou trotseerde en er gelukkig weer bij waren. Al met al een heel zwaar bevochte en zeer belangrijke overwinning. Nog twee finales te gaan en wie weet wat er dan allemaal nog gaat gebeuren. Voor vandaag tevreden en eindelijk gewonnen uit bij Velsen. Op naar volgende week thuis tegen SVIJ.
Tot dan.
Een met name opgeluchte trainer / coach René van Heijningen.