Gisterenmiddag dan echt de laatste wedstrijd van het seizoen en tevens mijn laatste wedstrijd met deze talentvolle groep jongens. Na de nederlaag van vorige week tegen DSO, waar we zeer goed partij gaven, vandaag wederom een zware opgave tegen de nummer 2 van de ranglijst Voorschoten. Tegenstander die nog volop speelt om het kampioenschap en bij winst zomaar kampioen konden worden. Daarbij waren ze wel afhankelijk van koploper RKAVV. Aanvang van onze wedstrijd was redelijk vroeg om 12.15 uur. Verzamelen om 10.15 uur in de kantine met een korte voorbespreking en daarna een video met aantal hoogtepunten van onze eerder gespeelde wedstrijden. Hier konden we nog eens duidelijk zien hoe goed we kunnen voetballen en allemaal stappen vooruit hebben gemaakt in de drie momenten van het voetballen. Aanvallen, verdedigen en omschakelen. Mede dankzij de cursus, ervaring, kennis en kunde van Daan Klinkenberg. Een nagenoeg fitte selectie vandaag, waar alleen Bart Kranenburg nog geblesseerd is.
Opstelling voor deze wedstrijd was als volgt : Kallai op doel en achterin Bas Kokke, Tim van Veen, Kevin de Zwart en Christiaan Bel. Middenveld met Rick van Groeningen, Sami Afkerin en Anas Aït Said. Voorin Jochem Sterrenburg, Thijs Outshoorn en Luca van Berkel. Op de bank vandaag Joey Woud, Stijn Ridder, Sebastiaan Snijder en wederom Pascal van de Berg. Geweldig dat deze jongen na lang blessure leed, hard werken en altijd betrokken en gemotiveerd vandaag wederom zijn minuten mocht maken.
Tactiek is bij ons duidelijk met opbouw van achteruit, die steeds beter gaat lopen en duidelijk zichtbaar wordt voor de jongens.
Druk zetten voorin waar het kan en op de juiste momenten. Dat is er de afgelopen weken aardig in geslopen, echter ontbreekt het nog te vaak aan de wilskracht en de wil om te winnen en strijden voor elke bal. Eigenlijk altijd onze basis en kracht geweest van onze wedstrijd mentaliteit. Opdracht aan de jongens om dit vandaag wederom te laten zien. Een mooi afscheid van het jeugdvoetbal voor de meeste jongens en voor mij als trainer / coach, dus we wilden met elkaar het seizoen met een knaller afsluiten. In de stromende regen floot de scheidsrechter voor het begin van deze wedstrijd. Een geweldig en zeer goed begin aan onze kant. We kwamen goed voor de dag en na 5 minuten dachten we met 0-1 voor te komen. Een mooie aanval uit het boekje en na een mooie aanval was het Jochem die scoorde. De scheidsrechter wees zeer gedecideerd naar de middenstip, ondanks het vlag signaal van hun grensrechter. Toch besloot de scheidsrechter het doelpunt af te keuren na een gesprek van zo’n 5 minuten met hun grensrechter. Wat er allemaal gezegd is door de grensrechter weet ik niet maar een hele vreemde situatie en het bleef onbegrijpelijk dus 0-0. Ik moet zeggen dat we het fantastisch oppakte en goed bleven voetballen. Voorschoten had het lastig en in de de 12e minuut was het Luca die uit een goede aanval de bal strak voorgaf op de mee gesprinte Jochem. Het werd verdiend 0-1 door een doelpunt van Jochem. Vreugde alom wat uitbundig met mij en de bank werd gevierd, mooi gefilmd door Daan (zie video). We gingen door en de druk zat er goed op, op het doel van Voorschoten. Een overtreding op Kevin rand 16 meter en een vrije trap was het gevolg. Hard en laag schot Sami langs de muur , helaas buitenkant paal naast het doel. Bijna dus 0-2. Een zeldzaam foutje achterin betekende geheel onverwachts de 1–1. Zoals vaker dit seizoen spelen we goed en komen we toch weer op achterstand. Zo ook nu. De kans voor Jochem alleen op de keeper na een geweldige pass van Bas. In een 1 op 1 situatie schoot Jochem op de keeper. In de counter een lichte zo niet gewoon geen overtreding op onze 16 meter. Een mooie vrije trap in de kruising en onhoudbaar voor Kallai. En zo staan we weer achter met 2-1, ondanks het goede spel en onze tomeloze inzet vandaag. Een gemene en harde tackle op de enkels van Thijs betekende het einde voor zijn wedstrijd. Sebastiaan erin voor Thijs. Het werd rommelig en ik vond persoonlijk de scheidsrechter niet in ons voordeel fluiten vandaag. Het was even zoeken bij ons na de wissel en Voorschoten maakte al snel de 3-1. Toch was het Luca die scoorde in de 40e minuut en zodoende de spanning weer helemaal terug bracht 3-2. Een geweldig goal in de andere kruising betekende de 4-2 vlak voor de rust. De rust was nodig gezien het verloop van de eerste helft en een aantal dubieuze beslissingen in ons nadeel. Twee wissels aan onze kant, waarbij Joey en Stijn erin kwamen voor Bas en Anas. Beide speelde prima, echter iedereen zal vandaag spelen in deze laatste en speciale wedstrijd. Dat we na 5 minuten in de tweede helft niet meteen al scoorde mag een wonder heten. Wat een kansen zeg. Eerst kwam Stijn een teenlengte tekort bij een voorzet van Luca, daarna was het Luca zelf die net naast schoot. In mijn notities staat dat we tot aan de 24e minuut het spel dicteerde en nog geen kans hebben weggeven. We speelde gedreven en hadden het betere van het spel op dat moment. Kansen waren er op meer, alleen schort het als zo vaker dit seizoen aan de goede voorzet en de juiste positie voor het doel. Nog 15 minuten te spelen. Pascal erin voor de licht geblesseerde en moegestreden Luca. Een lange bal vanuit achter door Kevin op links. De sprintende Pascal kijkt goed en haalt met zijn sterke linker vanaf een meter of 25 hard uit. De bal glijd en stuitert precies aan de binnenkant van de paal binnen. Wat een moment en ontlading bij ons allemaal. Niet alleen staat het 4-3, maar het was Pascal die scoort na alle revalidatie en hard werken om weer terug te komen op het voetbalveld. Geweldig om te zien. Het is nog geen tijd en Voorschoten wordt nu echt zenuwachtig. We blijven gaan voor een punt en een paar hachelijke momenten voor hun doel volgen. Corners en vrije trappen volgen elkaar op en op een gegeven moment staan we met elf man, inclusief onze keeper Kallai, in het doel van onze tegenstander. Kallai lijkt zelfs nog te scoren met het hoofd , alleen fluit deze man weer af voor iets ?? Er volgen nog twee corners maar helaas blijft het bij de 4-3 stand. Een goede en zeer sportieve wedstrijd tegen deze goede tegenstander die we wederom met minimaal verschil verliezen. De ene nederlaag is de andere niet. Als ik zie hoe we de tweede helft gespeeld hebben na een 4-2 achterstand ben ik gewoon trots op deze gasten. De juiste inzet en qua voetbal weer genoeg mooie momenten gezien. Het was de laatste wedstrijd voor mij als trainer / coach van deze toppers. De jongens zijn klaar voor de volgende stap naar de selectie en een aantal zullen hun kwaliteiten en ervaringen meenemen naar de nieuwe <19-1. Ik zal ze missen, maar heb alweer zin in het volgende seizoen met een nieuwe lichting talenten.
“Het afscheid van een team is nooit echt een einde, maar een brug naar herinneringen. Tegelijkertijd begint alweer het bouwen aan iets nieuws”
René van Heijningen
